ทำไมแสบคออย่างงี้
มันระทมระบมกล้ำกลืนขมขื่นขมคอ
คงเป็นอาการอมทุกข์ ที่มันไม่เคยมีใครเข้าใจ
กระดกให้ลืมเรื่องเลวร้ายด้วยบรั่นดี
ได้เวลา อีกแค่ไม่นาน ฉันต้องล้วงคอ คงต้องล้วงคอ
มันล้นจนต้องระบาย
แค่เปรี้ยวปาก แค่ละเมอ แต่เธอคนนั้นไง คนที่ยิ้มแล้วมันน่ารักกว่าใคร แต่สุดท้ายเธอไปจากฉัน
ทำไมแสบคออย่างงี้
มันระทมระบมกล้ำกลืนขมขื่นขมคอ
คงเป็นอาการอมทุกข์ ที่มันไม่เคยมีใครเข้าใจ
ชนแก้วให้คนที่ใจร้ายฉันไม่อยากจำ
เติมโซดาถ้ามันขมไป จะไปจำทำไม จะฝันทำไม จะฝืนทำไมกันเหรอ
ก็เพียงแค่อาเจียนเศษความรักและความซ้ำให้มันออกมา
ทำไมแสบคออย่างงี้
มันระทมระบมกล้ำกลืนขมขื่นขมคอ
คงเป็นอาการอมทุกข์ ที่มันไม่เคยมีใครเข้าใจ
กระดกเพียวๆ เลยดีมั้ย
ทำไมแสบคออย่างงี้
มันระทมระบมกล้ำกลืนขมขื่นขมคอ
คงเป็นอาการอมทุกข์ ที่มันไม่เคยมีใครเข้าใจ
สว่างคาตาก็ยังไหวถ้าให้แหลกฟรี